Niet veel commentaar nodig

We would just like to add the words "Eat this Visitatie ..."
En misschien ook nog, dank u Meester Bruno
En misschien ook wel dat het ons deugd doet

kladderen en badderen

Aangezien we het huis toch gaan verkopen binnenkort mag er al eens wat vaker geknoeid worden met de vinger- en voetverf die Sebastiaan voor nieuwjaar van zijn meter kreeg.
Gelukkig kocht de voorzienige meter ook de nodige badspullen voor erna. Zie hier hoe de beide kinderen zich al volop leren scheren. Ach, ze groeien toch zo snel die kinderen van vandaag...

als mama geen tijd heeft

Als mama geen tijd heeft om te bloggen, zal ik het in haar plaats doen.
Belangrijke gebeurtenissen van de afgelopen dagen die ik met jullie wil delen zijn
- ik heb kaka en pipi op het potje gedaan
- ik heb kaka en pipi op het grote toilet gedaan - ook zonder de kikker
- mijn zus was haar wantjes kwijt deze ochtend en ik zag dat ze de mijne wou pakken, maar gelukkig heb ik nog kleine handjes en kon ze er niet in
- mijn zus heeft gisteren in het bad geplast en ik vond het grappig

voor & na

Jozefien sinds ze bij meester Bruno in de klas zit...


Jozefien in de visitatie

De eerste week in de nieuwe school zit er al weer op. Het is voorbij gevlogen.

De eerste dag verliep nochtans niet van een leien dakje. Alsof de eerste nieuwe schooldag op zich nog niet stresserend genoeg was voor ons hele gezin kregen we 's ochtends van de oude juf ook nog een sms die las als volgt:"Lieve Jozefien, veel plezier vandaag op je nieuwe school. Het ga je goed, maar weet dat ik je heel erg zal missen. Dikke zoenen, Juf Leen"
Mijn tot dan smakelijke boterham met Nutella bleef plots in mijn keel steken (verstikking door boterham met choco - zag ik de krantenkoppen al titelen). Na een hoestbui van een kwartiertje kon ik gelukkig weer vrij ademen en dat is voor de rest van de week zo gebleven. Jozefien doet het geweldig op de nieuwe school. Ze is weer haar vrolijke oude zelve. Ze vertrekt zingend en lachend naar school, is nauwelijks bij te houden wanneer ze als een pijl uit een boog de speelzaal in schiet en komt met diezelfde lach en veel nieuwe liedjes weer de school uit gehuppeld. Wat een verschil met de oude school, waar ze met tranen in de ogen op de speelplaats op haar stip stond op mama te wachten en de paniek haar om het hart sloeg als mama eens 3 minuten later was... Hadden we geweten wat we nu weten, dan hadden we haar nooit naar de elitetroepen in Bottelare gestuurd. Laat mijn kind nog maar gewoon kind zijn, ze hoeft het alfabet nog niet te kunnen schrijven op 4 jaar.