Werken!

Omdat we aan de andere kant van de planeet ook brood op de plank moeten hebben, is Jan in actie geschoten om de arbeidsmarkt te verkennen en actie te ondernemen.
Gezien mijn huidige job zich in de staalsector situeert, is het misschien logisch om daar te beginnen. Wat snuisterwerk leert dat er twee grote staalbedrijven zijn down under:

• BlueScope
• OneSteel

Het eerste bedrijf lijkt heel interessant, het is de grootste speler, en heeft een filosofie die wel enigszins aansluit bij die van Sidmar. Daarenboven bevindt het zich in Port Kembla, dichtbij Wollongong in de Illawara region een heel mooie streek die toch nog betaalbaar is.
De vacatures op hun websites wat gevolgd en een eerste keer gereageerd op een positie als Solutions Architect, een sterk IT gerichte job, maar iets waarvoor ik hier zeker in aanmerking zou voor genomen worden. Na een 10-tal dagen al een vriendelijke mail terug gekregen met de mededeling dat ik niet weerhouden was. Enige tijd later een vacature gezien die me eigenlijk op het lijf geschreven is, een Senior Supply Chain Consultant. Ook daar een aanvraag voor ingediend, ondertussen zijn we 3 weken verder en niets meer gehoord. Goed of slecht nieuws, wie zal het zeggen...
Ondertussen natuurlijk niet stil gezeten en aan het netwerken geslaan. Zo heb ik een contactpersoon kunnen bereiken (dank u Yannick), die me meteen doorverwezen heeft naar zijn directe manager. Die leek aan de ene kant wel geïnteresseerd, maar aan de andere kant wist hij ook te vertellen dat het momenteel toch ook 'difficult times' zijn in de staalindustrie aldaar.
Ik ben benieuwd naar de outcome, u toch ook?

PS: als er bij de Australische lezers mensen met connecties zijn, dan ...

Plopperdeplopperdeplop

Vooraleer we naar kangoeroeland verdwijnen zijn we nog even naar een ander land geweest... het ligt ook aan zee, maar voor dat land hebben we geen permanent visum.  We hebben er wel wat kleurrijke figuren ontmoet zoals Mega Mindy, Kabouters Plop, Lui, Klus en Kwebbel, de grote Piet Piraat en nog vele andere.  En raar maar waar, we hadden ook het weer aan onze zijde in Plopsaland.  Het was nog eens een dagje pure ontspanning, zowel voor de kids als voor ons.  Papa en mama hadden al iets meer last van attracties zoals 'stien Struis' storm op zee' dan de kids, maar al bij al viel het naast onze groene gezichten best mee.  De foto's van de groene gezichten zijn gecensureerd met behulp van photoshop...

Jozefien moet brillen

Op het einde van het schooljaar kregen we een brief mee van het CLB.  Jozefien zou best eens naar de oogarts gaan...  Zo gezegd zo gedaan en op 24 juni, meteen na ons weekje rust in Frankrijk maakten we een afspraak bij de oogarts.  Dat ze ging moeten brillen, daar hadden we ons wel enigszins op voorbereid, maar dat ze een afwijking van 4 en 4,5 zou hebben, daar stonden we toch even van te kijken.  Gelukkig is er een hele goeie en ook makkelijke remedie voor oogafwijkingen, eentje die wij in ons gezin maar al te goed kennen: brillen...

Begin juli zijn we dan met z'n allen naar de brillenwinkel gestapt om het allermooiste brilletje voor Jozefien uit te kiezen.  En we zijn allemaal tevreden met het resultaat.  Vinden jullie ook niet dat onze lieve dochter er goed uitziet met haar nieuwe brilletje?  Laat gerust een reactie achter.

me and my big mouth

In ons vorige blogberichtje heb ik verkeerdelijk over ons Belgische weertje geboft. Het heeft zoals gewoonlijk weer niet lang mogen duren. We hadden eens twee dagen mooi weer en meteen regent het weer klachten over het gras dat te droog staat en de patatten die om water smeken, ... Ik hoop dat de klagers nu content zijn, want gisteren viel de regen met bakken uit de lucht.  Resultaat: ondergelopen kelders, straten staan blank, bomen vallen omver en noem maar op.  Een wolkbreuk noemen ze dat dan. Helaas breken de wolken hier nogal eens te vaak naar mijn goesting. Intussen zijn ook onze tropische temperaturen helemaal verdwenen en hebben we onze donsdekens mooi terug op bed gelegd (gelukkig waren we wel zo slim geweest om de donzen niet al te ver op te gaan bergen - of god forbid - al te gaan verkopen ;-)
Hopelijk heeft mijn klaagzang een beetje effect en mogen we dit weekend weer wat beter weer verwachten...

broeierig heet maar toch koude voeten

We mogen in ons Belgenlandje de laatste dagen niet klagen over het weer.  De weermannen en -vrouwen hier voorspellen de laatste tijd niets anders dan mooi weer, temperaturen om en rond de 30 graden en hier en daar een verfrissend buitje.  En deze keer hebben onze Belgische weervoorspellers het nog bij het rechte eind ook!!  Zo kunnen we alvast wat wennen aan wat ons in Australië te wachten staat (althans wat klimaat betreft).  Ondanks het   vaak broeierig hete weer hebben we toch vaak last van cold feet.  De "what if scenario's" volgen elkaar aan razend tempo op in onze hoofden.  Wat als Bluescope steel opnieuw negatief antwoordt, wat als we ook in Adelaide geen job vinden binnen een redelijke termijn, wat als de kinderen zich niet goed voelen aan de andere kant van de wereld, wat als we daar compleet geïsoleerd raken, ...  Anderzijds is een sprong in het donker natuurlijk altijd beangstigend, maar is dat ook niet ergens een beetje de reden waarom we het allemaal doen?  De kick, the excitement, het grote avontuur, the challenge.  Wie weet waar zullen we staan volgend jaar deze tijd en wie weet met welk gevoel we dit berichtje dan nog eens opnieuw bekijken.  Misschien met een brede lach op onze roodverbrande smikkels en misschien met een grimas op onze doorregende smoel terug in België...

bloedheet	koude voeten