En jawel, na amper 57 dagen (je kan het amper wachten noemen) hebben we een case officer !
We kregen net de mail binnen van Rob en sprongen allebei in stilte een gat in de lucht. Ik thuis om de kinderen niet wakker te maken en Jan op het werk om zijn werkgever niet te alarmeren.
De medische testen zullen doorgaan volgende week woensdag bij de panel dokter te Antwerpen. Het uittreksel uit het strafregister is nog niet zo eenvoudig als het lijkt. Niet dat we al een en ander op onze kerfstok hebben, maar volgens de gemeente hebben we dat uittreksel hier niet in een internationale versie waardoor we weer kunnen lopen om het te laten certificeren en vertalen.
Bovendien moet zo'n documentje (indien bestemd voor het buitenland) door de burgemeester van de gemeente worden ondertekend en mits die mens ook niet altijd op het gemeentehuis vertoeft moeten we dat documentje pas eind volgende week verwachten. Dan nog snel naar de notaris om het te laten certificeren en dan naar de vertaalster. De case officer verwacht onze paperassen al op 18 maart, dus we zullen niet te veel moeten lanterfanten :-)
Toen ik het goede nieuws met Jozefien deelde schoot ze meteen in actie. Ze verzamelde meteen alle emmertjes en schepjes die al de hele winter in de garage naar haar stonden te lonken en zei op een typische Jozefien manier: "mama, ik weet dat we niet veel gaan meenemen naar Australië, maar deze zou ik toch maar meenemen, want je weet maar nooit dat ze in Australië geen emmertjes of schepjes hebben." Best dus toch een grote valies kopen als ze ginds echt zo weinig spullen hebben :-)