ikea en boem patat in ons gat

Een ritje naar Ikea is voor ons altijd een excursie vol gevaren.  Niet alleen het gevaar dat we ons zot kopen in de Ikea zelf, maar ook de rit naar Ikea (in Gent dan) heeft ons al eens eerder een geblutste auto en getraumatiseerde kinderen opgeleverd.  Avonturiers als we zijn wilden we echter de Ikea hier in Richmond niet uit de weg gaan en besloten we de autorit van anderhalf uur met twee gekke kinderen op de achterbank te trotseren.  Halverwege de rit sprongen de verkeerslichten van een drukke baan vlak voor onze neus op oranje.  We duwden hard op de rem, maar de Creoolse man die achter ons reed (en voor de meelezende familie trouwens sprekend op Andre Lootens leek) vond zijn rempedaal niet zo snel terug en reed boem patat op ons in.  Mama haar chique bak werd meteen omgetoverd in een blutskar.  Gelukkig deed de man niet moeilijk en waren we snel weer onderweg naar Ikea.  Van een ongevalsaangifte is hier overigens ook geen sprake.  Gewoon namen van verzekeringsmaatschappij uitwisselen, adressen en car registration.  Geen complexe tekeningen van kruispunten en autootjes dus.  De resterende spulletjes die we in Ikea gezien hadden en later gingen ophalen zullen nog even moeten wachten tot mama's chique bak een gloednieuwe bumper heeft.  We willen immers niet nog mensen op het idee brengen om boem patat in ons gat te rijden.

SUV en zomerweertje

Onze super deluxe SUV was nog niet klaar om afgehaald te worden.  Dan maar onze kleine Getz afgehaald. Vandaag was echter ook de dag dat ons 2 weekjes durende verblijf in het vakantiehuisje in Safety Beach ten einde liep en we moesten dus weer ons ganse hebben en houden verhuizen.  Dit keer gelukkig niet naar de andere kant van de wereld, maar naar een fantastische Bed & Breakfast in Mount Martha, alweer een pittoresk stadje hier op de peninsula.  De Bed & Breakfast wordt uitgebaat door de gastvrije Arnold en Gail en van zodra  je het terrein op komt ruik je de wondermooie tuin die Gail hier onderhoudt.  Hier kunnen jullie zelf zien hoe we met ons nieuwe verblijf weer eens met ons gat in de Australische boter zijn gevallen.
http://www.seppelthouse.com.au/
We hadden een beetje schrik om de hele verhuis met onze Getz te regelen en zijn vroeg genoeg opgestaan om eventueel een aantal keren over en weer te kunnen rijden met alle bagage.  Al bij al blijkt een Getz niet te onderschatten en hadden we aan 2 ritjes (eentje met en eentje zonder kinderen) ruimschoots voldoende.  Hiep hiep hoera voor Hyundai dus.

Intussen zijn we weer goed geïnstalleerd in onze nieuwe vestigingsplaats en blijven we hier lekker wonen in het mooie groen vlakbij het strand en de speeltuin tot we ons huisje tip top in orde klaargestoomd hebben.  De 2 bunkbeds, 2 queen beds, 42" tv, salon maar uiteraard ook wasmachine, droogkast en strijkijzer zijn al besteld en worden in de loop van het weekend thuis afgeleverd en in elkaar gezet. Rest ons nog een eettafel en uiteraard ook tuinmeubilair, want het wordt hier al volop zomer.  Vandaag zijn we pas om 17u naar het strand gegaan, want het was toch een beetje te heet voor ons Belgisch velleke.

Dental en fatty boys

We zijn amper 3 dagen in het land en begrijpen al ten volle waarom private health insurance zo belangrijk is.  Ondanks het feit dat ik net voor ons vertrek nog op controle ben geweest bij de tandarts in België kreeg ik hier net nadat mijn lichaam hersteld was van de jetlag een helse tandpijn die mijn nachtrust verstoorde en mijn dagen ondraaglijk maakte.  Het verdict was simpel: ik moet naar een Australische tandarts.  Aangezien ik al vele Belgische tandenbeulen in mijn leven heb bezocht, zag ik er massaal tegenop om de Australische tegenvoeter te ontmoeten.  Hij stelde mij echter meteen gerust en zijn assistente (in wiens ogen het wellicht ook lente was naar analgogie met het seizoen hier en ook met het liedje natuurlijk, maar ik was te bang om het te zien) deed me een slabbetje om en gaf me een grote zonnebril die ik verbaasd, maar volgzaam opzette.  De tandarts wist te vertellen dat de zonnebril was zodat je niet de hele tijd in het felle licht boven je moest kijken.  Hij beloofde me nogmaals zachtaardig te zijn.  Ik was immers zijn allereerste Belgische patiënte en wilde hij er nog meer krijgen in de toekomst, dan mocht hij met mij uiteraard niet beulen.  Zogezegd zogedaan en voor ik een spuit kreeg om het gaatje te vullen werd er zelfs met een super zacht watje met verdovende gel over het tandvlees gegaan opdat ook de spuit niet zo gevoeld worden.  Luxe zeg.  Verder kon je het hele gebeuren van boren, vullen en polijsten mooi volgen op een schermpje boven je hoofd, relaxed met een oversized zonnebril op je hoofd.

Na een 10 tal minuten was mijn gaatje verleden tijd en kon ik aan de balie mijn rekening gaan betalen.  Ik mocht zomaar effe 153 AUD ophoesten voor een simpel gaatje, geen X-rays, niets speciaals.  De mevrouw aan de balie keek me met ontzetting aan toen ik nee antwoordde op haar vraag :"do you not have any kind of private insurance at all??".  Tja, dat zullen we dan maar snel in orde maken en dan nog 6 maand wachten om een nieuw gaatje te krijgen, want er staat immers een wachttijd op dental...

Intussen amuseren de kids zich hier nog steeds te pletter in het huisje.  Voor hen is het nog steeds vakantie, ook al moeten we af en toe wat tijd uittrekken om wat huisjes te bezoeken.  Als het mooi weer is zijn ze niet uit de tuin weg te slaan, maar als het al eens wat frisser is amuseren ze zich samen met spelletjes spelen en verhaaltjes lezen in de fat boys die ze zelf tot "fatty boy" hebben gedoopt.  Dat wordt al zeker iets dat we ook in ons eigen huis zullen installeren.

huizenjacht

Gisteren met een toekomstige collega van Jan - een gezapige blootsvoets rijdende mens - de buurten hier wat gaan verkennen.  Mount Martha en Mornington dragen nog altijd onze voorkeur weg, maar het aantal beschikbare rentals voor 21 oktober - de dag dat we ons vakantiehuisje moeten verlaten -  is er niet echt groot.  Daarom zijn we vandaag ook de buurt van Frankston, meer bepaald Frankston South gaan kijken.  Ook wel wat mooie huizen gezien daar, maar daar heb je wel de highway 11 die nogal wat roet in het eten gooit.  Het huis moet echt aan de juiste kant van de 11 liggen, anders moet je voor iedere trip naar zee de highway oversteken.  Dat vermindert dus ook weer het aantal rental properties.  Morgen trekken we op pad naar de real estate agents.  Hopelijk komt er snel iets uit de bus, want verlenging voor het vakantiehuis blijkt ook niet mogelijk.  We leven nog steeds op hoop.  We hebben nog anderhalve week en denken dat we op die tijd toch iets moeten vinden.  Duim maar allemaal mee.

Intussen amuseren we ons maar een beetje op het strand, we moeten toch leren relaxen zoals echte aussies he

Safety Beach, Victoria

We zijn er !!  Het heeft lang geduurd, maar we hebben het gehaald.  Na 3 vluchten van respectievelijk 6u, 14u en 1,5u en nog een autoritje (met onze knal oranje gigantische huurauto Holden SV6) van bijna 2u zijn we op onze bestemming aangekomen.  En het loont de moeite.  De eerste dag en nacht waren zwaar, maar vandaag was er al beterschap.  Jetlag doet rare dingen met een mens.  Jozefien was weer het meest van al ondersteboven en viel op de meest onmogelijke plaatsen gewoon zonder enige voorafgaande waarschuwing in slaap.  Heel vreemd.  Vandaag toch 2 speeltuinen (die je hier inderdaad op gewoon elke hoek van de straat vindt) bezocht, een ijsje gegeten en natuurlijk ook een klein strandwandelingetje gemaakt en wat schelpjes gezocht.  Toch ook nog wat nuttige dingen gedaan zoals onze bankrekening geactiveerd (jullie mogen nu allemaal storten :-)), een internet dongle gehaald en Australische gsm nrs gehaald die we nu verwoed proberen van buiten te leren, maar helaas zonder enig succes.  We logeren momenteel in een prachtig vakantiehuisje in Safety Beach, dat voldoet aan alles wat op de website staat vermeld en zelfs nog veel meer.  Zo zitten hier een aantal Ikea bakken vol speelgoed in een gankast en staat de garage vol fietsjes (ook met steunwieltjes), steppen, emmertjes en schepjes en nog veel veel meer om de kinderen een leuke dag te bezorgen.  Het dikke tapijt in de living en in de slaapkamers voelt zalig onder onze blote voetjes en de gigantische flatscreen TV toont de 100den kinder DVD's die hier in de lades zitten.

Morgen gaan we meteen op verkenning in de verschillende buurten waar we het goed achten om te wonen.  Een toekomstige collega van Jan neemt ons mee op verkenning doorheen het hele schiereiland.  Op zondag laten we dat alles even inwerken en vanaf maandag starten we met de huizenjacht.  Op het verlanglijstje staan momenteel Mount Martha en Mornington bovenaan.

Het geluk vinden

Een typische zondagochtend in Belgie: de deurbel rinkelt om 9.30, twee deftig uitziende heren staan aan de deur met een folderke...
Zij:"Het geluk vinden in het leven, is dat niet belangrijk?"
Wij:"We hebben het al gevonden en gaan er dinsdag naartoe."

Ik zou zeggen, Hosanna!