water galore !

Na een bezoekje aan het aquarium van Melbourne waar we in contact kwamen met haaien, waterschildpadden, vieze maar tegelijk intrigerende kwallen en reuze roggen besloten we ook zelf eens het water op te zoeken.

Aangezien het weer hier momenteel niet echt toelaat om richting strand te trekken, besloten we dus de lokale zwembaden eens uit te testen.  Met schrik in het hart (want in Merelbeke werden we op dat gebied zodanig verwend dat geen enkel Vlaams zwembad ook nog maar in de buurt kon komen van de verwennerij) gingen we dus op tocht.  Het was weliswaar Melbourne Cup en dus een public holiday, maar het zwembad van Hastings was open.  En tot 9 pm nog wel.  1:0 dus voor Australie, want in Belgie kan je op een feestdag lekker in je kot blijven, aangezien alles potdicht is.  De kleedkamers waren vrij groezelig en iedereen staat er gewoon bij elkaar in zijn blote flikker.  Dat is voor ons preutse Belgen toch even wennen.  Op het zembad zelf was op het eerste zicht niets aan te merken... alleen... waar kwam die doordringende frietgeur toch vandaan???  Was Bart De Wever ook in Hastings komen zwemmen?  We speurden rond naar het draakske, maar zagen in de plaats een bordje KIOSK.. een frietkraam, temidden van het zwemgebeuren...  In de andere hoek stond een koffieautomaat voor de dorsigen te lessen.  Vreemd, heel vreemd.  Bovendien is het hier blijkbaar helemaal niet de gewoonte om je uit te kleden om te gaan zwemmen.  Neen, je kan gewoon vlak naast het zwembad zitten met schoenen en  kleren aan en ondertussen aan je kind in het zwembad frietje voederen....  hmm  niet echt ons ding.  We hadden onze kleren in een (betalende) locker achtergelaten, daarin waren we ook uniek, iedereen anders legde die gewoon ergens te velde. Barbara haalde er de kids hun kleren uit na het zwemmen en vertrok richting kleedkamer. Jan stond daar nog in zijn zwembroek en klik het deurtje ging onverbiddelijk weer dicht om niet meer open te gaan de juiste code ten spijt. Daar stond hij dan in zijn (welisware nieuwe) zwembroek. Zijn bril was mee met de vrouw des huizes en zodoende zag hij ook de redder niet, ook niet na herhaaldelijk mimmespel van Barbara van achter de ruit. Uiteindelijk toch de redster met overgewicht (waar je dus eigenlijk niet kon naast kijken) gevonden en die zorgde voor een sesam-open-u truck. Helaas, bij het aankleden werd de man des huizes verplicht om commando naar huis te gaan, gezien delen van zijn garderobe al mee waren in Seb zijn zwemzak. 

Volgende keer proberen we het zwembad van Mornington. Wie weet wat staat ons daar te wachten, een kraam met gegrilde kip of meer the aussie way, een BBQ?  Lockers gaan we in elk geval niet meer gebruiken!