Bendigo

Tijdens onze weekends hier profiteren we ervan om wat sightseeing te doen.  Bij  mooi weer doen we open lucht sightseeing en bij slecht weer duiken we naar binnen.  De aanhoudende regen (jaja, ook bij ons in Victoria zijn er nu al overstromingen, maar gelukkig bijlange niet van hetzelfde kaliber als die in Queensland) deed ons een paar weekends terug de Central Deborah goudmijn in Bendigo induiken.  Het was al de tweede keer dat we Bendigo bezochten, maar aangezien de goudmijn en de pratende tram er al om 16u de brui aan geven waren we vorige keer rijkelijk laat met ons bezoek.  We hadden ons lesje geleerd en stonden deze keer al vroeg paraat om de tocht van 3u naar Bendigo af te leggen.  Na enige twijfel besloten we om de heldhaftige tour (level 3) links te laten liggen en voor de beginners tour (level 2 - ongeveer 20 verdiepingen naar beneden, tour van anderhalf uur) te gaan.  Sebastiaan mocht nipt mee gezien hij net 3 jaar was geworden en onder die leeftijd mag je niet onder de grond (liability natuurlijk).  Hij moest beloven ten allen tijden zijn helm op te houden en flink te luisteren naar de gids.  We doken met volle moed en twee kleine kinderen de mijnschacht in en hielden ons hart vast toen 1 van beiden na de eerste afdaling de gevleugelde woorden "ik moet pipi doen" uitsprak.  De mijn mocht dan wel toeristisch uitgebaat worden, toiletten onder de grond waren er niet.  De gids legde ons meteen uit dat de mijnwerkers vroeger hun carbidlamp gebruikten bij hoge nood.  Het zou ook een verklaring zijn voor de gele lichten op de Franse auto's.  Voor de geinteresseerden kan ik deze link aanraden: http://www.carbidbus.nl/Carbidlamp/carbidlamp.html.  We leerden er nog wel meer fascinerende dingen over explosieven en widow makers, maar ik bespaar jullie de technische kant.

Na de mijnervaring (en nadat we een toilet hadden gevonden) sprongen we op de pratende tram die ons de  Victoriaanse pracht van Bendigo liet zien.  Het was weer een leerrijke en spannende dag.