In de meer glorieuze dagen was St Kilda een beach resort voor de voorname inwoners van Melbourne. In de jaren '60 en '70 begon het echter ferm te verloederen en kreeg het zowaar een slechte naam. Tegenwoordig is het weer helemaal terug als Saint-Tropez van Victoria. We besloten het stadje dus niet ongemoeid te laten en trokken eens op verkenning. Het was een bruisende drukte onder de palmbomen die nogal aan Miami deed denken. Terwijl we smulden van een fisherman's basket op een terrasje op de dijk scheen de zon genadeloos hard op onze bollen. St Kilda is niet slecht voor wie van drukte houdt, maar voor ons was het er net iets te druk en we besloten toch maar om weer onze kalme strandjes op te zoeken om onze heetgeblakerde hoofden wat te laten afkoelen.
Op de terugweg zagen we dat Pippi Langkous ons was voorgeweest op deze tocht en dat het ook voor haar te heet onder de voeten was geworden...
Ik vond schoenen over de elektriciteitsdraad ook altijd grappig. Wij hadden er zo een hele reeks in de suburb waar ik vroeger woonde. En toen vertelde iemand mij dat de drug dealers dat doen om te laten weten waar ze zijn!!
BeantwoordenVerwijderenLin