winterziektes en schoolperikelen

Winterziektes:
Het is intussen al weer een maand geleden sinds onze laatste update, maar dat heeft alles te maken met de drukte die de winterziektes bij ons thuis heeft teweeg gebracht.
Het begon allemaal een 4-tal weken geleden bij Sebastiaan met een overweldigende hoest. De dokter nam het zekere voor het onzekere en verwees ons door voor longfoto's. Het verdict van de radioloog was helaas positief. Het ventje had een longontsteking te pakken. Meteen 2 soorten antibiotica er tegenaan gesmeten en 3x per dag aan de aerosol gehangen. Na twee weekjes thuis, ettelijke doktersbezoekjes en nog een aantal mooie longfoto's later mocht hij eindelijk weer naar de crèche. Anderhalve dag later was hij al weer thuis. Een mogelijke keelontsteking volgens de huisarts, maar zeker viraal, want na al die antibiotica kon een bacterie zijn lichaam haast onmogelijk nog betreden. Indien de koorts langer dan 3 dagen aanhield moesten we echter terug longfoto's laten nemen om een nieuwe longontsteking uit te sluiten. Na 3 dagen was het ventje inderdaad koortsvrij, maar intussen had zuslief een ferme hoest en heel wat koorts te pakken. Toch maar terug voor longfoto's dus, maar ditmaal van zuslief. Gelukkig was het verdict ditmaal negatief en waren haar longen mooi zuiver. Een virusje dus. Tegen het weekend was ook zuslief al een pak beter en gingen we - zoals iedere zaterdag - op boodschappenronde. Een nieuw paar schoenen voor Jozefien, een kapotte waterverdamper gaan omruilen voor een andere, de etensvoorraad voor een week inslaan, nog een apothekersbezoekje, ... Tegen de avond lag Sebastiaan - normaal het toonbeeld van speelse activiteiten en schelmenstreken - doodop en niet meer uit de zetel te krijgen. Aangezien hij nogal warm aanvoelde, toch nog eens koorts genomen en wat bleek... 40.3. Weer een longontsteking? Weer een keelontsteking? Ander virusje?? Aangezien het zaterdag was zijn we toch maar naar de spoed gereden en een bloedafname leerde ons al snel dat het om de beruchte griep met de sombrero ging. "Heel besmettelijk" wist de dokter ons te vertellen. "Best een meter afstand houden" (???). Aangezien Jozefien haar meetkunde nog niet helemaal ontwikkeld is had ze - zoals verwacht - het mexicaantje al snel van Sebastiaan overgenomen. Verdict: allebei thuis gedurende anderhalve week ! Helaas was ook onze normaalgezien alom tegenwooridge en alom bereide "oppas zieke kinderen" (ook wel opa genaamd) eveneens geveld en zelfs gehospitaliseerd. Het heeft dus wat voeten in de aarde gehad, maar we hebben de 4 weken doorsparteld (een hartelijk woordje van dank gaat hierbij dan ook uit naar Jolien, zonder jou hadden we het niet gered !). Intussen hebben we de 4 weken doorsparteld en kan iedereeen weer naar school / crèche. Gezond en wel zijn ze echter niet, want Sebastiaan heeft sinds enkele dagen weer een loopoor. Afspraak met de neus keel oor staat ingepland voor morgennamiddag aangezien de voormiddag al bezet is met afspraken in nieuwe scholen... en dat brengt me op mijn volgende onderwerp:

Schoolperikelen

Het was al sinds midden september duidelijk dat de beide juffen uit de 2e kleuterklas vonden dat Jozefien eigenlijk te jong was voor hun klasje überkindjes. Jozefien is nl. geboren in de laatste maand van het jaar en dan nog in de laatste week van die maand. Dubbel pech dus naar schoolse normen, zeker als je dan nog in een klasje terechtkomt waar 15% zijn jaar overdoet en dus meer dan een jaar ouder is. Vergeleken met het klasgemiddelde is Jozefien dus inderdaad jong. En meteen daarna volgde de hoog oplaaiende discussie tussen ons en de juffen over het feit of Jozefien te jong was voor de tweede kleuterklas. Volgens de juffen was het een vaststaand feit dat Jozefien niet in hun elite groepje thuis hoorde en dat we ze maar terug in de eerste kleuterklas moesten droppen (waar nota bene haar jongere broer ook dit jaar nog terecht komt !). Aangezien Jozefien volgens onze normen vrij verstandig en intelligent is voor haar leeftijd hebben we dit betwist en hun advies naast ons neergelegd met de duidelijke boodschap dat ze rekening moesten houden met haar leeftijd. We namen echter het zekere voor het onzekere en lieten een aantal testjes doen bij het COS om ook een objectief beeld te hebben van Jozefien haar ontwikkeling. Op donderdag krijgen we alle resultaten terug, maar uit de voorlopige bemerkingen leerden we al dat ze bij de psycholoog "heel positief" scoorde op de IQ en ontwikkelingstest en dat ze bij de logopedist als een superkind uit de talentest kwam. Hij had zijn hele resem testen tot 6 jaar op haar afgevuurd en naast de gebruikelijke instinkers had ze geen opmerkelijke fouten gemaakt. Straffe toebak vonden wij dat ! Zeker als je bedenkt dat ze haar weer in de 1e kleuterklas zouden steken, een klas die zich concentreert op het ontwikkelen van de taal... laat ons duidelijk zijn dat Jozefien (a.k.a. kwebbel) dat net niet meer nodig heeft. In de loop van het verdere schooljaar bleek echter dat de juffen het niet eens waren met onze beslissing om Jozefien in de tweede kleuterklas te laten en er kwamen ons allerlei nare verhalen aan de oren. De andere kleutertjes wisten te vertellen dat Jozefien eigenlijk in de eerste kleuterklas thuishoorde en daarom vaak niet mocht mee doen met de klasactiviteiten en de juf zelf had op het oudercontact in november het lef om ons recht in ons gezicht te vertellen dat ze Jozefien vaak links laat liggen omdat ze "toch haar tweede kleuterklas zal moeten overdoen, dus gaat ze er haar energie en tijd niet insteken". Dit spreekwoordelijke deksel kwam heel hard aan op onzer beider neuzen en in het kader daarvan besloten we een andere school te zoeken voor Jozefien en haar na de kerstvakantie te verhuizen. Morgen staan er een aantal van die schoolbezoeken op het menu. Afwachten hoe Jozefien reageert. Intussen is echter één van die beide juffen - de juf van "ik ga er mijn tijd en energie niet aan verspillen" echter ziek gevallen en blijkt dat ze dit schooljaar niet meer terug zal komen... Rest natuurlijk nog de andere juf en het feit dat ons vertrouwen een onmiskenbare deuk heeft gehad. We zijn er dus voorlopig nog niet helemaal uit, maar laten alvast onze schoolbezoeken morgen staan en hebben een nieuwe afspraak met de school vastgelegd aanstaande vrijdag om hen de feiten eens onder hun neus te wrijven. Laat ons hopen dat die even hard aankomen als dat deksel op onze neuzen aankwam. Wordt vervolgd zou ik dus zeggen...