Sri Lanka

Sri Lanka... hoe gaan we dit in een blogberichtje samenvatten? Ik laat voorlopig de foto's voor zich spreken tot ik de woorden vind om dit prachtige landje te beschrijven.

Uluru

Van Coober Pedy ging het verder naar Uluru. Ik had geen hoge verwachtingen maar was toch wat overweldigd bij het zien van deze grote mastodont in al zijn pracht en praal. Ik zal er niet veel over doorbomen, maar de foto's voor zich laten spreken.
Wegens de al even overweldigende hitte besloten we niet alle wandelingen rond de mastodont te doen, maar op het gemak te genieten van een helicoptervluchtje... Ik moet er niet bij vertellen dat de kindjes ervan genoten hebben zeker?

Coober Pedy

Na Naracoorte trokken we "the Australian Outback" in. Met andere woorden: veel kilometers en uitgezonderd van de dode koe en kangoeroe langs de weg en de occasionele road train op de weg, was er vooral veel NIETS, gewoon niets en later rood niets. Het enige wat onderweg de moeite waard was om voor te stoppen was "Lake Hart", een van de vele zoutmeren die in South Australie liggen te glimmen in de zon. We belandden in Coober Pedy waar we logeerden in de Mud Hut Hotel. Dit hotel ligt niet onder de grond (zoals vele van de andere residenties in dit stadje), maar heeft als specialiteit dat de muren van modder gemaakt zijn. Jawel, naast de mud slut waarvan eerder in deze blog al sprake, hebben we nu dus ook een mud hut.
Coober Pedy zelf is niet echt veel soeps. Een doods stadje dat zo uit een oude Western kon zijn weggelopen, gekend om zijn vele opaal mijnen. Verder kan je er ook veel props vinden die in films werden gebruikt en nadien gewoon langs de straat werden achtergelaten. Dat maakt het stadje nog meer "spooky".

naracoorte

Van Warrnambool trokken we verder richting Naracoorte. We gingen daarbij over de staatsgrens en belandden in South Australia. We werden vooral door Naracoorte aangetrokken vanwege de fossiel grotten waar we op het internet veel over hadden gelezen. Ze behoren tot het Unesco werelderfgoed, dus dat moest toch een ommetje waard zijn. Skeletten van reuze kangoeroes uit de tijd van de dino's, dat moet een mens toch gezien hebben. Daar aangekomen was de grot helaas nogal een tegenvaller. Amper 2 opgebouwde skeletten, een hele hoop stalagmieten en -tieten die dan nog overduidelijk ge-ensceneerd waren: stalagmieten hingen een eind verder dan de bijhorende -tiet... niet echt je dat dus. Verder was het op zijn Aussies en werden we getrakteerd op een hoop beenderen die op een hoopje in de rode aarde lagen waarbij nog werd vermeld :"die moeten we nog eens opbouwen als we eens de tijd vinden" Misschien is Unesco wat voorbarig geweest hier?

Om het goed te maken verbleven we in Catherynne's Cottages - een onverwachte grote luxe waar we met volle teugen van genoten hebben. Zeker en vast een aanrader voor al wie in die buurt logies zoekt.

warrnambool

We hielden even halt in Warrnambool in de hoop wat walvissen te kunnen spotten op het whale platform, maar we bleken te laat te zijn... de vogel was gaan vliegen (ofte: de vis was gaan zwemmen). Dan maar de lokale speeltuin onveilig gemaakt en toen we het dorpje verlieten liepen we nog wat Emu's tegen het lijf

de grote trip

Vooraleer we naar Belgie terug gaan wilden we toch nog een stukje Australie zien. We besloten om een trip te doen langs de great ocean road, dan het binnenland in naar Naracoorte. Daarna kilometers vretend richting northern territory want we wilden toch ook eens weten wat iedereen toch met die Uluru heeft.
Maar eerst de great ocean road dus.
Het begon met veel ocean, maar weinig greats. Daarna was er veel greats - loslopend vee, koala's in de bomen, prachtige groene landschappen in cape Otway en daarna de postcard views natuurlijk: 12 apostelen, London Bridge, ...
Hieronder een aantal indrukken

container

En dan hard zwoegen. Het huis moest leeg en gepoetst van boven tot onder. Het waren twee dagen waarin we tegen de klok raceten, maar we hebben het gehaald. Het huis was leeg en proper en de container was vol. Voorziene aankomstdatum in Belgie zou 9 november zijn. Tot dan wordt het kamperen in ons huisje in Belgie.

Afscheid op school

Ook op school moest er uitgebreid afscheid genomen worden. Afscheid van een geweldige juf (de foto's hieronder zeggen genoeg), maar ook afscheid van de prep-mama's waaronder mijn vriendin Rachel, de lollipop man en de klasgenootjes natuurlijk. Bedankt Balnarring Primary school! Het was een geweldig jaar!!! Thanks Balnarring Primary school ! We will miss you !! And a special thanks to Susan of Prep A!

Afscheid

We zijn intussen een week geleden vertrokken op onze grote trip die ons uiteindelijk terug naar Belgie zal leiden. Na een jaar Australie hebben we besloten om dit avontuur voorlopig op te bergen. Er moest dan ook (alweer) afscheid genomen worden. We begonnen in ons huisje in Mornington, waar we afscheid namen van Kundry en John die we hier in Australie leerden kennen. Ook onze buren Nina en Gavin die intussen goede vrienden zijn geworden, waren van de partij.

Jozefien in Japanese class

Zoals de meesten onder jullie ondertussen al weten, volgt Jozefien nog steeds iedere week Japanese les. Hieronder een foto van hoe ze er dan uitziet ;-)

Pan's the man schoolproduction

Afgelopen maandag mochten we naar het schooltoneel van Jozefien's school gaan kijken. En het was niet in de turnzaal, maar in een groot heus theater met podium en zitplaatsen voor 300 mensen.
En ik moet zeggen, het was meer dan de moeite. Ze hebben het stuk van Peter Pan heel goed vertolkt. De hoofdrolspelers waren de kinderen uit het zesde leerjaar en volleerde acteurs als je
't mij vraagt. Maar ook de andere spelers verdienen een pluim enne... laat ons zeker ook de zangers van het stuk niet vergeten, waaronder onze prinses Jozefien! Verkleed als piraat kwam ze het podium op en ging ze vooraan aan de micro staan waar ze uit volle borst een lied zong! Mijn hart bonsde in mijn keel, maar verlegen was ze niet! Ze heeft dat geweldig gedaan! En ze had er nog veel plezier in ook! Wat ben ik trots op mijn meisje. Ze wordt groot!

Wilsons Prom

In de zuidelijke tip van Victoria ligt een prachtig natuurpark Wilsons Promontory genaamd. Staat zowel bij de locals als in de gidsen als een van de hoogtepunten uit de streek. Enkele weekends terug besloten we ook die trip eens te maken. We hebben wel pech, want enkele maanden terug waren er zware overstomingen in dit gebied, waarbij kampeerders per helikopter moesten ontzet worden. Bij de floods is er ook een brug gesneuveld, zodat het overgrote deel van het park afgesloten is. Dat zal wel leuk zijn voor de fauna, zijn ze eens op het gemak.
We hadden dus geen al te hoge verwachtingen, maar toch kunnen we iets toevoegen aan ons lijstje van beestjes die we gespot hebben. Wombats staan nog op ons lijstje...
Er is hier veel wildlife te zien, maar in combinatie met het feit dat het hier car-country is, is er helaas ook veel roadkill te bespeuren. We willen jullie ook dat stuk niet onthouden natuurlijk, ook als is dat een beetje luguber.

amigurumi again

Op vraag van Sebastiaan's daycare centre maakte ik David en Jack. Tegenwoordig helpen ze daar de kinderen met het in- en uitpakken van hun boekentassen en het aan- en uitdoen van jasjes. Zijn ze niet geweldig?

En terwijl ik "on a roll" was heb ik meteen ook dit bekendere TV personage gemaakt.  Kan iemand raden wie het is?  Er staat een hint op haar labcoat.

assembly part II

En ja hoor, het was weer zover.  Jozefien's klas had weer iets voorbereid voor de wekelijkse assembly.  Dit keer mijn excuses voor het vreselijke bewegende beeld, maar het was met de zoomlens en er stond een kind aan mijn mouw te trekken.

ami- en funmigurumi part II

En we blijven druk bezig.  Er wordt wat afgehaakt ten huize Cheyns-De Zutter de laatste tijd.

Hieronder mijn laatste nieuwe creaties voor de AFL vaderdag:

Brisbane Lions - Collingwood Magpies - Carlton Football club - Sint Kilda "the Saints" - Melbourne Demons -Hawthorne Hawks - Port Adelaide - North Melbourne Kangaroos

Nu nog 2 te gaan (Fremantle Dockers en Westcoast Eagles) en dan heb ik alle teams afgewerkt mooi op tijd voor vaderdag (wordt hier gelukkig niet in juni, maar in september gevierd).  Hopelijk vallen ze een beetje in de smaak bij de lokale vaders.

Oh en als iemand patroontjes wil, laat maar weten, ik heb ze allemaal nog staan.

Canberra, the bush capital

Het is schoolvakantie, dus de reds gingen nog maar eens op trip.  Dit keer gingen we naar Canberra.  We logeerden echter op de rand van NSW en ACT in het burrinjuck waters state park en dat was een hele belevenis.  Na een lange autorit kwamen we vermoeid aan in onze cabin.  We maakten snel onze bedjes op en gingen vroeg onder de wol.  De volgende ochtend werden we meteen verwelkomd door het plaatselijke ontvangstcommittee van kangoeroes.  De kinderen waren eerst wat argwanend "bijten ze niet? boksen ze niet? gaan ze niet op ons springen?" maar al gauw werd de angst ingeruild voor nieuwsgierigheid (we zagen er zelfs eentje met joey in de buidel, zie foto linksboven) en al gauw was er heel wat interactie tussen kangoeroes en kinderen.  De kinderen probeerden de sprongen van de kangoeroes na te bootsen en de kangoeroes keken met grote ogen van verbazing naar onze kleine springers.  Al gauw was er van beide kanten geen schroom of angst meer te bespeuren en moesten we onze deuren mooi dicht houden om de kangoeroes buiten te houden.  

Toen Sebastiaan ontdekte dat een van de diertjes een "hoopje" op ons terras had achter gelaten besloot hij de diertjes toch eens toe te spreken en een lesje zindelijkheid te preken... Daarna besloot hij een spel hockey te spelen met de uitwerpselen...

Verder bezochten we ook nog het Questacon museum in Canberra, beetje vergelijkbaar met ons plaatselijke Technopolis waar de kinderen dan weer op wetenschapsgebied hun hartje konden ophalen.  Ze kropen in de huid van bob de bouwer, een veearts en een garagist, maar we beleefden er ook een aardbeving van 8.2 op de schaal van Richter in de realistische aardbevingsruimte.  We zagen een gigantische bliksem inslaan en leerden allerlei interessante weetjes.  

Toen we even een pauze namen en bijtankten in het Belgian Beer Cafe ging daar plots het brandalarm af en konden we ons biertje buiten in de regen en ijzige wind verder opdrinken.  Gelukkig zagen Seb en Jozefien al snel fireman Sam met zijn brandweerwagen aankomen gesjeesd en in een mum van tijd konden we genieten van onze gerookte worst met wortelstoemp.  Het was een korte trip, maar zeker en vast de moeite waard!  Ook onze sjieke bak kreeg voldoende aandacht van moeder natuur (vast en zeker omdat Sebastiaan hem zo mooi had gewassen voor ons vertrek)

ami- en funmigurumi

Mijn haakprojecten staan tegenwoordig in het teken van AFL, The Australian Football League.  Naar aanleiding van vaderdag (dat hier in september gevierd wordt) maak ik voor de fathers day stall (het kraampje waar de leerlingen van Jozefiens school iets mogen kopen voor hun papa's) een hele hoop ami en funmigurumi's.  De teller staat nu op 7 en als ik de AFL Ladder bekijk heb ik er dus nog 10 te gaan.  Vooruit met de geit dus.

sjieke bak wassen

Na onze tocht in de gippsland was onze sjieke bak aan een wasje toe.  Sebastiaan stak de handen uit de mouwen en in een mum van tijd was onze sjieke bak weer wit en blinkend!  Hieronder een voor en na foto...

Grand Ridge Road part II

We verkenden al eerder eens Gippsland (zie ons eerdere blogberichtje hierover - http://redsgodownunder.blogspot.com/2011/04/grand-ridge-road-part-i.html) en reden toen het stukje van Seaview tot Mirboo North.  Dit keer vertrokken we in Foster en namen de "scenic route" Boularra Foster Road richting Gunyah.  Dit bracht ons weer op de Grand Ridge Road, maar dit keer midden in het Strzelecki Forest - genaamd naar de Poolse ontdekker.  We kregen weer een knap staaltje regenwoud te zien, zowel langs als op de baan.  Mama moest af en toe de handen uit de mouwen steken, terwijl papa met een kritische blik toekeek, maar uiteindelijk zag hij dat het goed was en we konden weer verder.

Naarmate de route vorderde moesten we constateren dat onze sjieke bak zijn naam minder en minder waardig werd.  We hielden nog even halt bij de prachtige watervallen in Agnes Falls en Jozefien en Sebastiaan hielden er een wedstrijdje plaslopen.  

Om op te warmen stopten we in een Mc Donalds voor een kopje koffie en we  parkeerden in het stadje Leongatha naast een zogenaamde mud slut waarnaast de enkele moddervlek op onze sjieke bak verwaarloosbaar kon genoemd worden.

Wat wildlife betrof kwamen we heel wat wallibies tegen, de meesten hiervan lagen echter langs de kant van de weg met de pootjes richting hemel wijzend.  

Holidayyyy the grand finale

En het was nog niet afgelopen.  We hadden nog een dag te gaan voor we de rit naar Mornington terug zouden aanvatten en het werd weer een behoorlijk drukke dag.

We gingen kijken naar het optreden van een circus in de circusschool - heel impressionant en binnenkort ook in Gent te zien want ze starten hun Europese tournee en zullen de Gentse feesten komen opfleuren.  Zeker en vast een aanrader.

Later trokken we naar het olympisch zwembad in Sydney waar de kinderen (maar ook de volwassenen) hun hartje ophaalden in de wildwaterbanen, glijbanen, fonteinen, ...

Van al dat zwemmen kregen we honger en we vergezelden een andere bende Belgen in het Belgian Beer Cafe in Sydney.  Stoofvlees en mosselen voor mij en Jan en worst met wortelstoemp voor de kindjes.  En een lekker Belgisch biertje erbij.  We waren weer opgewarmd en konden er weer even tegen.  

In Sydney was er net een licht- en muziekfestival gaande, en dat konden we natuurlijk niet missen.  Sydney by night, is het geen prachtig zicht?  

Daarna kropen we moe maar tevreden ons bedjes in en de volgende dag begon de terugweg.  Het regenachtige en koude Sydney lieten we achter ons en na amper 2u rijden kwamen we in het mooie weer terecht.  We maakten nog een stop in Holsbrook, een dorpje waar de tijd heeft stilgestaan en waar in het midden van main street plots een duikboot ten toon ligt gespreid.  Men maakt hier toch wat mee he.  

Al bij al waren we nog op tijd voor het avondeten terug in ons eigen huis in het zonnige Mornington.  Een mooie afsluiter voor een zalige vakantie.  Bedankt Erik, Tine, Lore en Korneel!!

Holidayyyy the sequel

Tweede dag in het land van Oz en nog meer regen dan de dag voordien.  Wie nu nog durft beweren dat de winters in New South Wales droog zijn, gaat het toch niet meer tegen ons moeten verkondigen.  En te bedenken dat het intussen in Victoria stralende zon was... maar we lieten het niet aan ons hart komen, trokken al onze kleren over elkaar aan en gingen de deur uit.  Vandaag op het programma: het Symbio wildlife park, iets ten noorden van Wollongong.  Om de koude beter te kunnen trotseren besloten we een sjaal in de vorm van een boa constrictor rond onze nek te leggen... Toen het beest zich plots strak rond en tussen mijn benen begon te kronkelen, voelde ik me niet meer op mijn gemak.  Jozefien liet het allemaal niet aan haar hart komen en kon nog een glimlach naar de camera werpen met het beest van 20 kg in haar nek.  Niet slecht voor een kind dat tot voor kort nog bang was van elk dier groter dan de gemiddelde strontvlieg.  Ook de kleinere python mocht even in haar nek vertoeven, maar dat was klein bier vergeleken met haar boa ;-)  Verder werden ook nog wat kangoeroes gevoederd, koala's geaaid en we keken toe hoe de Sumatran tijgers hun prooi verslonden.  Voor elk wat wils dus in de Symbio zoo.

Holidayyyy

Onze lieve heer vaart hier niet ten hemel en ook pinksteren wordt hier niet gevierd.  De heilige geest is hier blijkbaar niet naar beneden geraakt om het geloof te verspreiden en daardoor voelden we ons toch wat tekort gedaan aangaande public holidays.  Gelukkig besloot de koningin van Engeland op de valreep te verjaren waardoor we ter gelegenheid van haar wellicht bescheiden feestje toch nog van een dagje vrijaf konden genieten.  Naar het schijnt verjaart ze niet echt op de 13e juni, maar dat zal ons "snag" ofte "worst" wezen.  We polsten meteen bij Erik en Tine uit het land van Oz of ze al wilde plannen hadden voor die datum en besloten samen een feestje te bouwen ter gelegenheid van de verjaardag van de queen of England.  Het werd een super heerlijk lang weekend waarin we massaal veel deden, zagen en "boxen tickten".  Na een rit van 11u werd het eerst en vooral een heerlijk weerzien met Erik, Tine en de kindjes.  Van verlegenheid bij de kindjes was geen sprake (zelfs niet de eerste minuut) en Sebastiaan en Korneel ontpopten zich meteen als leeuwenwelpjes die gedurende het hele weekend hun alfa status ten opzichte van elkaar moesten bevestigen.  Van beesten gesproken...  ons heerlijk lange weekend begon met een whale watch.  De walvissen kregen we echter niet te zien, maar we werden wel getrakteerd op een school dolfijnen die een spelletje hide and seek met de boot speelden.  Heel leuk om te zien, maar veel te moeilijk om te fotograferen.  We zagen ook nog zeehondjes en een onbewoond eiland dat raar maar waar blaakte in de zon, terwijl wij in storm op zee zaten.  De golven bereikten een hoogte van wel een dikke twee meter en de boot ging dus met gelijke tred op en neer.  Niet echt schitterend voor de maag.  Mijn boterhammetje met confituur werd continu heen en weer geslingerd, maar het zicht van de spelende dolfijnen maakte alles goed en ik zou de hele tocht zo opnieuw doen om de beestjes nog eens te kunnen zien.  

Op de terugweg stopten we in het pittoreske Kiama waar we genoten van de blowholes.  Het filmpje waarin papa beseft dat hij wel eens nat zou kunnen worden van de volgende blow, maar Jozefien nog niet goed door heeft wat er gaat gebeuren, wou ik jullie toch niet onthouden.  Dag 1 van onze trip naar het land van oz was in elk geval al meer dan geslaagd, al bleek die maar een voorproefje te zijn van wat er nog te komen stond.  Wil je het ook weten?  Hou dan onze blog in de gaten, want die zal de komende dagen verder ge-update worden, kwestie van niet al onze geheimen in 1 keer prijs te geven he ;-)