Jozefien en haar Sofie

 

Jozefiene Langkous wordt 4!

Onze mini-Fien is zo langzaam aan een maxi-Fien aan het worden. Gisteren heeft ze een feestje gebouwd voor de familie en iedereen mocht zich als Pippi of Piraat vermommen. En het was de moeite! Ze had voor een barbie taart gekozen (zou ze in haar prinsessen-fase zitten??) en die was gelukkig niet alleen mooi, maar bovendien reuze lekker.
Jarige job heeft uiteraard ook weer een massa kadootjes ontvangen waardoor we toch even in ons haar moesten krabben om voor alle nieuwe spullen nog een opbergplekje te vinden. Morgen snel nog eens een bezoekje aan het containerpark inlassen om ons te verlossen van alle oude spullen die niet meer te verkopen zijn. We moeten ook dringend eens naar een tweedehands beurs om weer wat plaats in onze living te krijgen. Morgen geeft madammeke nog een feestje voor de (inmiddels ex) klasgenootjes en dan is het genoeg gevierd. Wie weet kan ze haar 5e verjaardag op het strand vieren - dan hebben we alvast minder opkuis achteraf :-)
De baby born pop die ze voor haar verjaardag kreeg is alvast als een siamese tweeling aan haar vastgegroeid. Ze werd meteen "Sofie" gedoopt en Sofie en Jozefien zijn sindsdien onafscheidelijk. We zijn alvast benieuwd hoe lang ze het gaat volhouden en vooral benieuwd hoe lang het gaat duren eer Sofie in een hoek vliegt. Laat ons hopen dat Sofie niet met al haar accessoires mee moet op het vliegtuig als we downunder trekken...

Hiep hiep hoera

Het is zover! Onze online aanvraag bij de DIAC is ingediend ! Hieperdepiep.... Hoera !!

Er rest ons nu alleen nog de formulieren 80 en 1221 verder in te vullen en daarbij diep diep diep in ons geheugen te graven. Een van de vragen is nl. "geef hieronder alle landen waar je de afgelopen 10 jaar geweest bent, inclusief city trips en geef de datums wanneer je daar bent geweest". Onze eerste reactie was :"help ! hoe gaan we dat weer te weten komen"

Ieder van jullie die kleine kinderen heeft herinnert zich nog wel de vele slapeloze nachten en weet wellicht ook hoe nefast dat slaaptekort is voor het korte (en lange) termijngeheugen. Met een kind als Sebastiaan hebben we al heel wat slapeloze nachtjes achter de rug... Ons geheugen is dan helaas ook verglijkbaar met een zeef. Gelukkig kunnen we rekenen op de hulp van familie en vrienden die met ons meepuzzelen:

"het moet voor die tijd geweest zijn, want ik herinner me nog goed dat ik nog niet met x of y samenwoonde" of "ik heb toen die broek van miss sixty gekocht, wanneer was dat merk ook al weer een hype?"

Intussen hebben we nog een jaar of 2 waar we ons vreemd genoeg niets meer van herinneren, maar de overige 8 beginnen stilaan in orde te komen. Ik vraag me af wie die lijstjes gaat lezen en wat ze wel van ons gaan denken... "dat gaat in putje winter op reis naar Letland en wil naar Australie migreren, komt dat wel goed?"

Saluut en de kost eliteschooltje

Ziezo, na een mooi en leuk afscheidsfeestje ter ere van haar 4e verjaardag is het vanaf vandaag officieel gedaan met die stomme rotschool. De testen bij het COS zijn inmiddels ook afgerond en de resultaten waren nogal in de lijn van de verwachtingen. Wat taal betreft scoort onze kwebbel zoals verwacht heel hoog. Op vlak van taalbegrip en ook taaltechnisch scoort madam zomaar effe een leeftijd van 6 jaar !! Van wie heeft ze dat toch, vraag ik me dan af ;-) Dat was ook naar Australië toe wel goed nieuws, want dat betekent ook dat ze zich vrij snel zal kunnen aanpassen aan het Engels. Op de andere vlakken scoorde ze relatief leeftijdsadequaat (IQ net iets hoger), zijnde een jaar of 4, dus niets abnormaals te vinden. Alleen grove motoriek is ons meisje haar ding niet. Volgens de kinesiste heeft ze een iets te lage spanning op de spieren waardoor de meeste grof motorische handelingen voor haar wat meer energie eisen dan voor een ander. Bovendien zit ook haar bekken nog wat losser dan het zou moeten zitten op die leeftijd, waardoor ook evenwichts Dit compenseert ze weliswaar met een iets hoger dan gemiddeld IQ voor haar leeftijd waardoor ze iets sneller "denkt" en daarmee het minder snelle "reageren" compenseert. Bovendien trekt ze de resultaten van de motoriek test naar boven met haar fijne motoriek, want die is dan wel weer dik ok. Het team van het COS heeft ons voorgesteld om haar een aantal beurten kine te laten volgen zodat ze wat kunnen werken op dat evenwicht en die grove motoriek en dan komt alles wel in orde. In elk geval zijn we met die resultaten naar de school getrokken en een gesprek gevraagd met de niet zieke juf, de directie en de zorgcoördinator. Over het feit dat Jozefien op taalgebied dezelfde scores haalt als een kind van 6 werd er weinig of niet gereageerd. Er werd evenmin gereageerd op het feit dat ze op de verdere testen minstens een score haalde van 4 jaar, maar toen we de "problemen" met grove motoriek vermeldden kregen we plots alle aandacht. "wat moeten we nu doen? hoe moeten we dat nu aanpakken? we zijn het niet gewoon om met speciale kinderen te moeten omgaan, we moeten de andere kinderen in de klas informeren over Jozefien haar probleem..."

Over de formulieren waarop ingevuld werd dat Jozefien beter in de 1e kleuterklas zou zitten werd niet meer gerept natuurlijk. Uiteindelijk hadden ze gelijk: "er was een probleem met Jozefien en oh wat goed van hen dat ze dat hadden opgemerkt". Over het feit dat onze spruit een heilige schrik heeft van de nu zieke "juf met de bril" en ze van stress 's morgens staat te braken werd gewoon cooltjes gerepliceerd dat ons kleuter dit maar persoonlijk met "de juf met de bril" moest aanpakken in een face to face gesprek... Juist... ik zie het zo voor mij. Lijkt me echt wel een eerlijke aanpak !

Op het einde van het gesprek werd nog eens gehamerd op het feit dat ze toch een sterk motorisch gerichte school zijn en dat alle kleuters in het begin van de 2e kleuterklas hun eigen rits moeten kunnen dichtmaken en dat ze in de 3e kleuterklas allemaal zonder steunwieltjes moeten kunnen fietsen. En dat deed voor ons letterlijk en figuurlijk de deur dicht... Na de kerstvakantie begint ze met een schone lei bij meester Bruno achter onze hoek... Duimen dus dat het goed gaat... wordt nogmaals vervolgd...

Even schrikken toch

Vandaag was weer een spannende dag ten huize Cheyns-De Zutter. In alle vroegte opgestaan, want we moesten nog één en ander voorbereiden voor het verjaardagsfeestje op school van Jozefien. Als thema had ze “Pippilotta Victualia Rolgordijna Kruizemunta Efraïmsdochter Langkous” gekozen, beter gekend onder de naam Pippi Langkous. Mama heeft een schattig kleedje ineengeknutseld, en vlechtjes voor alle meisjes van de klas voorzien. Papa heeft piratenkijkers gemaakt voor de jongens, dus de hele klas zou in goede sfeer moeten zijn. Foto's volgen hopelijk binnenkort.
Maar om 7.00 rinkelt plots de telefoon… telefoontjes op zo’n uur van de dag brnegen meestal geen goed nieuws denkt een mens dan. Maar nee hoor, Rob belde ons met het goede nieuws dat Engineers Australia Jan erkent als ingenieur. We hebben het nog niet op papier want blijkbaar staakt de Australische post op dit moment.
Eerder deze week hadden we nog een referentiebrief van een vroegere werkgever ingescand en opgestuurd en dat bleek uiteindelijk toch genoeg.
Nu zouden we heel snel bij de DIAC moeten kunnen indienen, best nog voor Nieuwjaar want wie weet zitten er weer (voor ons ongunstige?) veranderingen aan te komen. Rob schat de duurtijd nu nog op een zestal maand, maar de situatie verandert in Australië zo snel dat we ons daar ook best niet al te fel op focussen. Het zou wel mooi zijn natuurlijk, dan zijn we rond deze periode volgend jaar ons eerste zomer-kerst aan het vieren ... Dat zal al wat anders zijn dan hier ’s ochtends op de slee naar het werk te moeten ;-)

winterziektes en schoolperikelen

Winterziektes:
Het is intussen al weer een maand geleden sinds onze laatste update, maar dat heeft alles te maken met de drukte die de winterziektes bij ons thuis heeft teweeg gebracht.
Het begon allemaal een 4-tal weken geleden bij Sebastiaan met een overweldigende hoest. De dokter nam het zekere voor het onzekere en verwees ons door voor longfoto's. Het verdict van de radioloog was helaas positief. Het ventje had een longontsteking te pakken. Meteen 2 soorten antibiotica er tegenaan gesmeten en 3x per dag aan de aerosol gehangen. Na twee weekjes thuis, ettelijke doktersbezoekjes en nog een aantal mooie longfoto's later mocht hij eindelijk weer naar de crèche. Anderhalve dag later was hij al weer thuis. Een mogelijke keelontsteking volgens de huisarts, maar zeker viraal, want na al die antibiotica kon een bacterie zijn lichaam haast onmogelijk nog betreden. Indien de koorts langer dan 3 dagen aanhield moesten we echter terug longfoto's laten nemen om een nieuwe longontsteking uit te sluiten. Na 3 dagen was het ventje inderdaad koortsvrij, maar intussen had zuslief een ferme hoest en heel wat koorts te pakken. Toch maar terug voor longfoto's dus, maar ditmaal van zuslief. Gelukkig was het verdict ditmaal negatief en waren haar longen mooi zuiver. Een virusje dus. Tegen het weekend was ook zuslief al een pak beter en gingen we - zoals iedere zaterdag - op boodschappenronde. Een nieuw paar schoenen voor Jozefien, een kapotte waterverdamper gaan omruilen voor een andere, de etensvoorraad voor een week inslaan, nog een apothekersbezoekje, ... Tegen de avond lag Sebastiaan - normaal het toonbeeld van speelse activiteiten en schelmenstreken - doodop en niet meer uit de zetel te krijgen. Aangezien hij nogal warm aanvoelde, toch nog eens koorts genomen en wat bleek... 40.3. Weer een longontsteking? Weer een keelontsteking? Ander virusje?? Aangezien het zaterdag was zijn we toch maar naar de spoed gereden en een bloedafname leerde ons al snel dat het om de beruchte griep met de sombrero ging. "Heel besmettelijk" wist de dokter ons te vertellen. "Best een meter afstand houden" (???). Aangezien Jozefien haar meetkunde nog niet helemaal ontwikkeld is had ze - zoals verwacht - het mexicaantje al snel van Sebastiaan overgenomen. Verdict: allebei thuis gedurende anderhalve week ! Helaas was ook onze normaalgezien alom tegenwooridge en alom bereide "oppas zieke kinderen" (ook wel opa genaamd) eveneens geveld en zelfs gehospitaliseerd. Het heeft dus wat voeten in de aarde gehad, maar we hebben de 4 weken doorsparteld (een hartelijk woordje van dank gaat hierbij dan ook uit naar Jolien, zonder jou hadden we het niet gered !). Intussen hebben we de 4 weken doorsparteld en kan iedereeen weer naar school / crèche. Gezond en wel zijn ze echter niet, want Sebastiaan heeft sinds enkele dagen weer een loopoor. Afspraak met de neus keel oor staat ingepland voor morgennamiddag aangezien de voormiddag al bezet is met afspraken in nieuwe scholen... en dat brengt me op mijn volgende onderwerp:

Schoolperikelen

Het was al sinds midden september duidelijk dat de beide juffen uit de 2e kleuterklas vonden dat Jozefien eigenlijk te jong was voor hun klasje überkindjes. Jozefien is nl. geboren in de laatste maand van het jaar en dan nog in de laatste week van die maand. Dubbel pech dus naar schoolse normen, zeker als je dan nog in een klasje terechtkomt waar 15% zijn jaar overdoet en dus meer dan een jaar ouder is. Vergeleken met het klasgemiddelde is Jozefien dus inderdaad jong. En meteen daarna volgde de hoog oplaaiende discussie tussen ons en de juffen over het feit of Jozefien te jong was voor de tweede kleuterklas. Volgens de juffen was het een vaststaand feit dat Jozefien niet in hun elite groepje thuis hoorde en dat we ze maar terug in de eerste kleuterklas moesten droppen (waar nota bene haar jongere broer ook dit jaar nog terecht komt !). Aangezien Jozefien volgens onze normen vrij verstandig en intelligent is voor haar leeftijd hebben we dit betwist en hun advies naast ons neergelegd met de duidelijke boodschap dat ze rekening moesten houden met haar leeftijd. We namen echter het zekere voor het onzekere en lieten een aantal testjes doen bij het COS om ook een objectief beeld te hebben van Jozefien haar ontwikkeling. Op donderdag krijgen we alle resultaten terug, maar uit de voorlopige bemerkingen leerden we al dat ze bij de psycholoog "heel positief" scoorde op de IQ en ontwikkelingstest en dat ze bij de logopedist als een superkind uit de talentest kwam. Hij had zijn hele resem testen tot 6 jaar op haar afgevuurd en naast de gebruikelijke instinkers had ze geen opmerkelijke fouten gemaakt. Straffe toebak vonden wij dat ! Zeker als je bedenkt dat ze haar weer in de 1e kleuterklas zouden steken, een klas die zich concentreert op het ontwikkelen van de taal... laat ons duidelijk zijn dat Jozefien (a.k.a. kwebbel) dat net niet meer nodig heeft. In de loop van het verdere schooljaar bleek echter dat de juffen het niet eens waren met onze beslissing om Jozefien in de tweede kleuterklas te laten en er kwamen ons allerlei nare verhalen aan de oren. De andere kleutertjes wisten te vertellen dat Jozefien eigenlijk in de eerste kleuterklas thuishoorde en daarom vaak niet mocht mee doen met de klasactiviteiten en de juf zelf had op het oudercontact in november het lef om ons recht in ons gezicht te vertellen dat ze Jozefien vaak links laat liggen omdat ze "toch haar tweede kleuterklas zal moeten overdoen, dus gaat ze er haar energie en tijd niet insteken". Dit spreekwoordelijke deksel kwam heel hard aan op onzer beider neuzen en in het kader daarvan besloten we een andere school te zoeken voor Jozefien en haar na de kerstvakantie te verhuizen. Morgen staan er een aantal van die schoolbezoeken op het menu. Afwachten hoe Jozefien reageert. Intussen is echter één van die beide juffen - de juf van "ik ga er mijn tijd en energie niet aan verspillen" echter ziek gevallen en blijkt dat ze dit schooljaar niet meer terug zal komen... Rest natuurlijk nog de andere juf en het feit dat ons vertrouwen een onmiskenbare deuk heeft gehad. We zijn er dus voorlopig nog niet helemaal uit, maar laten alvast onze schoolbezoeken morgen staan en hebben een nieuwe afspraak met de school vastgelegd aanstaande vrijdag om hen de feiten eens onder hun neus te wrijven. Laat ons hopen dat die even hard aankomen als dat deksel op onze neuzen aankwam. Wordt vervolgd zou ik dus zeggen...

Sebastiaan 2 jaar !

Terwijl we (on)geduldig wachten op een antwoord van Engineers Australia (waarvan de wachttijd inmiddels is opgetrokken van 12 naar 14 weken) staat ook bij ons thuis de tijd niet stil. Sebastiaan werd afgelopen vrijdag 2 jaar en dat vierden we uiteraard met een spetterend feest. Gezien hij op 30 oktober verjaart werd het een feestje met als thema Halloween en iedereen mocht zich naar hartelust verkleden en/of schminken.

We hebben er met z'n allen een spetterend feest van gemaakt en ondanks het gure weer buiten werd het voor ons een dag om nooit meer te vergeten. Nog eens van harte bedankt aan alle feestvierders die ons feestje kwamen opfleuren met hun aanwezigheid !!

De herfstvakantie is hier in België inmiddels ook van start gegaan en Jozefien ging een half dagje bij een Engelse oma om haar Engels wat op te krikken. Naast "cookie", "milk" en "nana" heeft ze niet echt veel bijgeleerd, maar we zijn desalniettemin dankbaar voor deze onmisbare basiswoordenschat... en voor de opvang natuurlijk ;-)

We hopen tegen eind november bericht te krijgen van Engineers Australia zodat we nog voor het einde van het jaar bij de DIAC kunnen indienen.

Intussen blijven we natuurlijk bezig en bereiden we alweer een volgend verjaardagsfeest voor, dit maal voor Jozefien (dat wordt al haar 4e verjaardag !) en op eigen vraag zal het feestje worden met als thema pippi langkous... De genodigden mogen dit als een heads up beschouwen... begin maar al jullie verkleedkledij in elkaar te steken. De jongens mogen als piraat komen en de meisjes zijn uiteraard allemaal pippi's.

Laat die haren maar groeien en dan vlechten maar !! Tot ziens op het feestje !
Toedeloe !!

Engineers Australia

Lang geleden dat we nog een status update gegeven hebben. Maar we hebben het een en ander qua bezigheden gehad...
Eind vorige week is ons dossier ingediend bij Engineers Australia. Er is een geschatte processing time van 12 weken. Midden November mogen we dus een antwoord verwachten (hopelijk gunstig natuurlijk!).

Daar is em, daar is em

Berichtje gekregen dat onze dikke brief bij de migratie agent is aangekomen. De Belgische post verliest dus niet alles he, en nog in een mooie termijn ook.
Nu wordt ons dossier voor Engineers Australia samengesteld uit al die documenten. Midden volgende week is die hopelijk ingediend, ten laatste eind september hebben we dan een antwoord.
Dan is het alweer school, de vakantie is vandaag wl halfweg, dat gaat toch snel he. Morgen komt Fran spelen, dat zal wel weer een super leuke dag worden voor Jozefien, en Sebastiaan zal dat vrouwelijk gezelschap ook wel graag zien komen ;-)
Van Sebastiaan gesproken, maandag moet hij weer binnen in het ziekenhuis. Zijn buisjes moeten opnieuw geplaatst worden, en zijn poliepen worden verwijderd :-( Hij bleef de laatste tijd maar weer met looporen sukkelen. Allemaal nog een gevolg van zijn reflux die zo lang ontkend geweest is. De KNO vermoed dat zijn longproblemen ook een gevolg daarvan kunnen zijn. Hopelijk heeft die gelijk en zijn we er daarna vanaf. We kunnen alleen maar duimen he

De brief

Hoera, hoera, driewerf hoera!!!

Vandaag heeft Jozefien onze brief uit Australië (zo kent zij het visum) zelf gemaakt, we kunnen dus vertrekken ;-)

't is weer voorbij die mooie vakantie...

Een weekje vakantie. Doet deugd... Batterijtjes weer opladen, lekker veel met de kinderen bezig zijn, maar het is ook weer zo snel voorbij...
We hebben er wel een mooie week van gemaakt. De Gentse feesten en het mooie weer hebben een klein handje geholpen en de kinderen hebben genoten.
Jozefien mocht twee keer naar een toneelstukje gaan kijken. Eén keer ging het over een held die aan de lopende band prinsessen moest redden, maar ook over pipi en kaka en pispotjes. Super interessant ;-) Het tweede stuk ging over het redden van een vis die uit het bad gesprongen was en was meer interactief dan het eerste stuk. Fran, een klasgenootje van Jozefien was er ook bij en dat was dolle pret. Zo leuk zelfs dat de twee het snode plan hadden gesmeed om tweelingzusjes te worden en dus bij elkaar te gaan wonen zodat ze altijd met elkaar konden spelen. Helaas hadden de mama's andere plannen en moesten de twee vriendinnetjes al gauw weer afscheid nemen met de belofte dat ze volgende week nog eens bij elkaar mogen komen spelen... Verder zijn we ook nog in een aantal gigantische zandbakken gaan spelen en hebben we alle auto's, brommers en fietskes uitgetest die in de speeltuin in Deinze te vinden waren. Vandaag nog een gigantisch lange fietstocht gedaan (van thuis tot aan de bakker - een enorme afstand voor de korte beentjes van Jozefien) en uiteindelijk moe maar voldaan in ons bed gevlogen. Spijtig dat vakantie altijd zo rap voorbij is !
Nog enkele impressies:

Hij is binnen

Vandaag de dikke brief naar Move2Australia opgestuurd. In het Gentse postkantoor waren er weliswaar 23 wachtenden voor me, maar wachten, dat zal vanaf nu onze hoofdbezigheid zijn. Wanneer Rob en Marijke de papieren ontvangen, wordt als eerste de erkenning bij Engineers Australia ingediend. Eens die (hopelijk postief) antwoorden, kunnen we verder gaan en indienen bij de DIAC. Hopelijk antwoord van Engineers Australia tegen eind augustus of begin september. Gemiddeld is het dan nog ongeveer een jaar na indienen bij de DIAC. Dus de target zit zo wat op eind 2010, dan kunnen we Kerst in de zomer vieren! Vroeger mag altijd natuurlijk.

Vertalingen en gezichtsboek

Vanavond het verlossende telefoontje gekregen van de vertaalster. Ze had nog een Engelse stempel nodig om alles te finaliseren. Ondanks het verlof hier in het Gentse is het haar gelukt om die nog snel in orde te krijgen. Ze heeft haar uiterste best gedaan voor ons, much appreciated, we kunnen haar zeker aanraden, je kan haar mailen via anglo.hispanic@telenet.be.
Woensdag voormiddag gaan we de vertalingen ophalen en stoppen die bij de rest van ons dossier. Woensdag is dus D-day, spannend want vanaf dan is het eigenlijk allemaal uit onze handen, en wordt het wachten, wachten, en nerveus worden...

We hebben ook een facebook groep opgericht voor mensen die naar Australië willen migreren. Je vindt die hier http://www.facebook.com/group.php?gid=103507353286
Zo kunnen we ervaringen uitwisselen en elkaar een handje helpen.

Klepper van een classeur

Zo, we zijn klaar met alle originele documenten. Dat is een serieus dikke classeur vol papier geworden.
Dinsdag 13 juli mag in de voormiddag naar notaris Verschaffel met alle documenten waarvan we een gecertifieerde kopie van nodig hebben. In totaal toch een 40-tal bladzijden, hopelijk is er genoeg inkt in die mens zijn stempelkussen ;-)

Verder zijn we nog op zoek naar een beëedigd vertaler voor die enkele documenten die we alleen in het Nederlands hebben, zijnde:

• onze koopakte (nodig voor het aantonen van een langdurige relatie)
• bewijs dat ik niet meer in het leger moestµ
• diploma (+supplementen) van de doctoraatsopleiding

We hebben al enkele offertes en kiezen normaal deze avond wie de job mag doen. Na de gecertifieerde kopies, kunnen we dan deze documenten aan de vertaler bezorgen. Eenmaal we die terug hebben kan alles op de bus, hopelijk tegen eind van de maand.

Vanaf dan zal het lastigste stuk beginnen : wachten, wachten, wachten en nog veel meer wachten. Eerst op Engineers Australia, dat zal nog enigszins meevallen, normaal zou dat niet meer dan 2 maand mogen zijn. Maar daarna is het indienen bij DIAC en wachten op hun verdict en dat zou wel eens gigantisch lang kunnen duren...

O ja de referentie brieven van de werkgever, dis zetten we nog even on hold, gezien we die voor Engineers Australia niet nodig hebben. Kwestie van geen slapende hond wakker te maken he

IELTS: the results from the Brussels jury

Hoe was het nu gesteld met ons Engels, dat is een vraag die een hele tijd in onze hoofden bleef spoken na de IELTS testen. We vonden allebei dat we het goed gedaan hadden, maar dacht de jury daar ook zo over?
Natuurlijk wel, we haalden allebei meer dan nodig, Barbara haalde gemiddeld een 8 en Jan zat voor alle onderdelen goed boven de 7.
Alweer een zorg minder dus!
Wat betreft de CDR daar moest nog wat aan gewerkt worden, vandaag een nieuwe versie aan Rob overgemaakt, benieuwd of deze beter zal zijn.

Bij de dienst studentenadministratie kennen ze me ondertussen ook al redelijk goed. Voor de punten verband houdend met een universitaire studie in het Nederlands moet ik een document zien te hebben dat dat bevestigt, maar ook de volledige duur vermeld en dat het minimum Bachelor niveua is... Als oude rot ben ik natuurlijk van voor de BaMa hervorming en zodoende is daar heel wat rompslomp aan. Maar ik moet zeggen, mijn contactpersoon daar (Karen Emsens) die doet al wat ze kan, much obliged!

O ja en ons verlof ... daar valt ook nog een hele boterham over te vertellen, zelfs ene met choco, maar dat vertellen we later nog in geuren en kleuren over.

Bezoek

Dit weekend was het druk ten huize Cheyns-De Zutter. We hadden nl. bezoek van Nellie & Cezar, de klaspoppen van de eerste kleuterklas in Bottelare.

Voor alle duidelijkheid, Nellie is de muis (vooraan in beeld op de foto hiernaast) en Cezar is de kikker die je daar op tafel ziet liggen.

Twee poppen op bezoek die je overal moet meenemen, waar je ook gaat, zijn in normale omstandigheden al niet makkelijk, maar als die ook nog mee moeten in het kieshokje wordt het al helemaal te gek !

Enfin, gelukkig hebben ze niet al te veel bolletjes gekleurd op onze stemformulieren !

Aan vakantie toe

Na een zware nacht en dito ochtend merken we dat we dringend aan vakantie toe zijn.
Sebastiaan wou deze nacht niet slapen omdat zijn neus verstopt zat en hij daardoor zijn tuut niet in de mond kon houden. Pfff zijn dat allemaal redenen om een ander uit zijn slaap te halen?! Enfin, het was dus weer eens estafetteloop ten huize Cheyns afgelopen nacht.


Jozefien moest vandaag verkleed als piraat naar school. Nadat ik gisteren vergeefs een tiental winkels had afgedweild op zoek naar verkleedkledij voor kleine piraten, ben ik maar een hobby-set gaan kopen om - ten einde raad - zelf doodshoofden, papegaaien en ander piratentuig te maken. Dan nog wat kleren bijeengesprokkeld en met behulp van de buren toch nog een deftige piratenoutfit ineen gestoken. Bij deze dus ook een dankwoordje aan Thomas & Katrien (en Camille en Jeanne natuurlijk) en ook aan Meggy van Pardoes die ons een mooie piratenhoed uitleende. En jawel, ze zag er prachtig uit deze morgen in haar outfit.

Zo zag ze er deze morgen dus uit.

Alleen jammer van die beker melk die enkele minuten later over haar broek en de vele doodshoofden vloeide die ik er met zoveel zorg opgenaaid had...

Ik herhaal mijn openingszin: we zijn dringend aan vakantie toe !

IELTS testen

En jawel, onze Ielts testen zitten er al weer op. Gelukkig maar. Gedaan met het studeren tot een gat in de avond. Het ging vrij goed vond ik. Ook de mondelinge examens verliepen voor ons allebei vrij vlot. Makkelijke onderwerpen om over te praten en mits we tegen die tijd al 4u Engels aan het lezen en schrijven waren ging ook het praten vrij vlotjes. Niet te veel "euhmen" en "well-en" dus. Over 12 dagen zouden onze resultaten online moeten bekend zijn. Fingers crossed dus. Jan moet minimum een 7 halen (op een totaal van 9 punten) op elk onderdeel en ik als "meelifter van het visum" moet slechts gemiddeld een 4,5 halen. Voor mij was het dus normaalgezien de eerste en laatste keer dat ik die Ielts moest doen. (het zou toch straf zijn moest ik geen 4,5 halen !) Ik hoop maar dat die resultaten online staan op de website van British Council voor we naar Frankrijk vertrekken, want anders zitten we daar nog een week in de stress ipv van ons welverdiende vakantie te genieten.
Jan begint vanaf nu aan het schrijven van zijn Competence Demonstration Report waarmee hij bij Engineers Australia moet aantonen dat hij een "Professional Engineer" is. Courage. Benieuwd wat er daarna zal volgen. Tegen eind juni willen we alles aan Rob (Move2Australia) kunnen indienen. Benieuwd of we die deadline gaan halen...

Pas

Gisteren op het gemeentehuis onze nieuwe passen afgehaald. De fotookes in die passen kun je zien bij ons profiel. Straf dat onze Sebastiaan ook meteen een paspoort voor 5 jaar krijgt. Ik vermoed niet dat hij binnen 5 jaar nog op zijn foto zal lijken, ik zie ons al staan aan de border control het land niet in mogend ...
Van Sebastiaan "Mr. No" gesproken, mogelijks is hij getroffen door de windpokken, hopelijk valt het allemaal mee. We hebben toch wat schrik dat we zelf ook ziek gaan worden, en dat we daar zaterdag op ons IELTS examen kunnen gaan uitleggen wat al die rode bollekes zijn.

GSM naar de Filistijnen - of naar de Filipijnen?

En ja, Jan heeft het weer gepresteerd. Hij was niet al te tevreden over zijn nokia gsm, dat wist ik al, maar moest hij hem daarom in 't riool wippen?!
Op donderdagavond komt meneer thuis na het werk om te melden dat hij net zijn gsm in 't rioolputje "laten vallen" heeft...
Nog even met het pispotje van Jozefien proberen "vissen" maar 't was nogal noodweer en 't water stond al vrij hoog in de riool. Dan maar snel opgegeven.
Vrijdagavond naar de Vandenborre om een andere telefoon (meneer heeft er op een aantal maanden tijd zomaar effe 3 telefoons doorgejaagd) en hoera, daar konden we ook een nieuwe sim kaart krijgen op het oude nummer. Ok, je bent je contacten misschien wel kwijt, maar indien gewenst kunnen zij jou nog wel contacteren op je oude nummer.
"Je simkaart blijft wel nog een tijdje geblokkeerd" wist die verkoper nog te vertellen, "maar geen nood, de telefoon zelf moet toch ook nog een tijdje opladen"
Thuisgekomen bleek niet Jan zijn simkaart, maar wel die van mij geblokkeerd... Geestig hoor !
Enfin, we hebben één geladen telefoon en één werkende simkaart, dus we zijn toch bereikbaar en dat is uiteindelijk het voornaamste hé.
Tot zover de start van het weekend. Laat ons hopen dat we het ergste gehad hebben.
En nu stoppen met tateren en back to the books en studeren voor onze IELTS...

papierwinkel

Zoals eerder gezegd is de mallemolen rond de papierwinkel van start gegaan.
Internationale uittreksels uit het geboorteregister van iedereen werden aangevraagd via het e-loket van de betreffende geboortesteden en zijn zelfs al onderweg. Ook het attest waarop vermeld wordt dat de militaire dienstplicht in België afgeschaft werd voor jongens geboren na 01/01/1975 ligt klaar op de gemeente voor afhaling.
Woensdag gaan we met onze pasfotootjes naar de gemeente om ons aller paspoorten aan te vragen. Het gaat vlotjes tot nu toe. Hopelijk blijft dat zo ;-)

Contract M2A in orde

Ons contract met M2A is heelhuids aan de andere kant van de wereld geraakt, hoera!
Tot onze IELTS test (30/05/2009 zoals al gezegd), gaan we nu dus ook vooral bezig zijn met alle juiste documenten te verzamelen. Dus dat wordt mooi naar de fotograaf gaan, haartjes kammen etc. Verder allerelei gemeentebesturen en scholen bestoken met een hoop vragen voor paperassen. Hopelijk worden we hierbij niet te veel van het kastje naar de muur gestuurd. We hebben er alleszins nog steeds goede moed in!

Hoe zat dat ook al weer

"With ago and last always simple past", dat stampte de Merre er nog in op St.-Leo. Maar hoe zat dat verder ook al waar met alle mogelijke verb tenses?
Als we het goed willen doen op de IELTS test, dan frissen we best onze grammatica eens op, een handig overzicht van alle werkwoord tijden en hun gebruik, staat natuurlijk op wikipedia, en wel hier.

De eerste stap is gezet

Het is zover. Na een jaar van wikken en wegen, vele slapeloze nachten en eindeloos van gedacht veranderen hebben we de knoop doorgehakt. We willen met z'n vieren naar Australië en we vragen ons visum aan.
Na wat opzoekingswerk op xpdite beslisten we om met Move2Australia in zee te gaan en niet met Buysse zoals eerder besloten. Move2Australia biedt nl. een meer competetieve prijs en hun service is bovendien een pak uitgebreider.
Zogezegd zogedaan en op 20 april stuurden we ons getekend contract door naar Rob van Move2Australia en maakten we het eerste deel van de service som over. De eerste stap is hiermee gezet.
Vijf dagen later maakten we al onze afpraak om een IELTS test te doen. We zullen de test afleggen op 30 mei 2009. We kunnen maar best beginnen studeren, want Jan moet een 7 halen als we voldoende punten willen voor het visum. De stress is begonnen.